Belki de hiç geçmeyecek bu sosyal mesafe
Alışacağız zamanla, nelere alışmadık ki..
Nasıl alışır nasıl dayanır diye cevap verebileceğim bir konu değilse de, üzerinde düşündüğümde..
Nasıl düşünmek gerekir ki bu durumu;
Bir kitaplık alıp evine, en sevdiğin yere koymak istiyorsun, stoklarda yok ve bir süre daha gelmeyecek, zamansız mı?
Kitaplarını o kitaplık gelene kadar yere yığsan her gün için bir parça sabırsızlığından mı eksilteceksin?
Bunun gibi bir durum mu?
Üzerinde düşünme sebebim budur.
Belki de hiç geçmeyecek bu sosyal mesafe ve biz alışmak, anlamak yerine bunun aslında hayatımızın gerekli bir parçası olduğunu düşüneceğiz.
Ya da "O kadar da gerek yokmuş hayatının binde birinde yanında olan birisi için bunca samimi iyi niyetli yaklaşıma?" diyeceğiz.
Sosyal mesafe senin daha sağlam bir hayat yaşaman için hiç unutmaman gereken bir detay olarak kalıyor olacak.
Nasıl başlar, nasıl biter, biter mi, bitmesi gerekir mi, bitme hissinin kimliğine etkisi, yaşıyor insan..
Bu yüzden ben anlatamam.. Daha ne metaforlar kurabilirim dostluklarımı yaşayamadığım sosyal mesafe üzerinden bana sorma.
Hayatımda etkisi; ağzıma attığım bir karanfil tanesinin yumuşadığında yaydığı kokusu kadar güçlü olabiliyor bazen.
Zaman geçiyor, kokusu kalıyor. Seviyorum bu kokuyu ve beynime giden bazı yollar açtığına inanıyorum, dilimi damağıma dokundurduğumda yeniden tazeleniyor ve canlanıyor kokusu.
Koyu ve ıslak bir kahverenginin kokusu bu olmalı tabi.
Hep geçiyor sanıyorsun zamanla.
Tekrar çeviriyorum ağzımın içinde yeniden canlanıyor karanfilin güzelim kokusu.
O kokunun ağzımın içinden beynim ile vücuduma yayılışını seviyorum ben..
Burukluğunu bazen..
Bu yüzden ben anlatamam.
Nasıl alışır insan.
Yaşıyor insan, geçiyor hayat.
Kendi çevremize görünmez kalemlerle çizdiğimiz halkalarımızın adı sosyal mesafe..
Bir kaç halka uzaktakileri hiç bir zaman, kendi mesafemize yaklaştırmamalıyız belki de
Bir iki halka uzaktakiler için de geçerli sosyal mesafe, uzaktan bakmak yeter
İlk halkaya girebilen sosyal mesafe kuralında, en yakınında olan insan için yaşıyor insan.
Geçiyor hayat geçiyor zaman
Alışacağız elbet.
Bazen ağzında tuttuğun karanfilin kokusunu alamayacak uzaklıktaki insanlara bir şeyleri anlatmaktan vazgeçerek olabilir.
Bazen ağzında tuttuğun karanfilin kabuğunun da sert olabileceğini göstererek olabilir.
Ve bazen yanında taşıdığın karanfili paylaşmak olabilir.
Sosyal mesafenin sana ne hissettirdiğini ve bu koku deneyimine ortak olmasını hissettiklerini anlatabilmenin bir yolunu bulabilmek adına.
Keşke bu yazıyı koklayabilseydiniz, eski mektuplar gibi parfüm değil de karanfil koksaydı sosyal mesafe kurallarının kalbimizi ortasından bölünmüşlüğünü hissettiren..
0 yorum:
Yorum Gönder