ANNELER GÜNÜNDE BİR ANNEYİ ANLAMAK ÜZERİNE

Çocuk yetiştirmek, büyütmek, ayakları üzerinde durmasını sağlamak, insan etmek..

Adına her kim her ne derse desin.
Ben oğlumun hayatına sadece eşlik ediyorum. 

Bir test yapsak çok zor, çok eğlenceli, çok saçma, çok duygulu, çok çok..

Sonuç ne çıkardı acaba?

Ebeveyn bireyler bu konuda genelde söylenilenin aksine bir şey söyler miydi merak ettim.

Çocuk yetiştirmenin benim dilimde ve yaşamımda hiç bir tarafından zorluğu yok bunu açık yüreklilikle söyleyebilirim. Benim dilimde çocuk yetiştirmek değil, çocuğumun hayatına eşlik etmek anlamını taşıyor. Bu anlam Yolculuklarımın en güzelidir.

Çünkü; o benim en iyi dostumdur. 

Peki bir çok ebeveyne göre baktığımızda insan etmek neden zor olabilir?

Mini minnacık olmasından yetişkin bir insan olana kadar hatta ölene kadar büyük ve kutsal bir bağ ile bağlısın. 

Öğrendiği her şey senin köklerinle birlikte gelen biçimlerden şekilleniyor. 

Senin söylemlerinde pozitif olan kelimelerinin hızında bile senin şu anda kendisi ile ne kadar ilgilenebileceğini biliyor. 

Bir bakışında üzüntü dereceni orantılayabiliyor ve seni güldürmek için daha da komik saçmalıklar yapabiliyor. 
Aslında senden daha üstün bir ırk olarak doğuyor. 
Çocuk yetiştiriciler zamanla çocuğunu insan ırkına evrimleştiriyor.

Bir çocuk annesinin gülmesinden başka ne isteyebilir ki?

Annesi gülerse çocuk güler ve annesi mutlu olursa onu da mutlu edebilir. 

Huzurun aradaki bağı güçlendirmesine her zaman ihtiyacı var.

Çoğunlukla günün 24 saatini kendisine ayırmanı isteyebilir..

Ben de olsam böyle isterdim annemden. 

Bir süre dünyaya onun penceresinden bakamadığımı anladım, onun penceresinden bakabilmeyi algıladığımda geç olmadığını umuyorum. 

Benimle vakit geçirmeyi her geçen gün daha da fazla istiyor.
Çünkü ben de onun en iyi dostuyum..

Çünkü bağlı olduğu iplerin azalmasından hoşlanmıyor, senin her ne işin olursa olsun, onun istediği sadece sevgi ve destek oluyor. 

Tek bir pencereden bakıldığında zorluklar dağ gibi gelebilir. 

Diğer pencereleri de denemek gerekir. 

Büyüdükçe güzelleşiyor hayat, benimle daha derin cümleler içeren konuşması öyle güzel oluyor ki..

Bazen anlatmak istediğini tam olarak anlayabilmek için çırpınıyorum. 

Acaba burada ne demek istedin seni minik kalpli üstün ırk.

Evet çoğu ebeveyne göre seni yetiştiriyorum, büyütüyorum, ilgileniyorum, insan olmanı sağlamaya çalışıyorum. 

Bu benim, dünyadaki en güzel çabam.. Bitmesini hiç istemediğim tek yolculuğum..

Aslında kendime göre sadece anne olmaya çalışıyorum.

İyi ya da kötü değil. Sadece "Anne"

Ona hiç bir zaman anlatamayacağım bir aşk.

İçerimde sürekli alevi olan bir yangın. 

Ne zaman gözüme baksa ışığı sızar içerime..

Neyi zor olabilir ki? Düşünüyorum bulamıyorum.

Ne gerekir?

Sadece sevgini vermek gerekir. 

Sevgi bir çocuğu doyuran yegâne şeydir. 

Sevgi bir ırkı doyuran yegâne şeydir..

Ben böyle yapıyorum. 

Onu seviyorum ve her istediği zaman destekliyorum hepsi bu..

Geri kalan her şey sonra kendiliğinden geliyor.

Bir çocuğu sevdiğinde ve onun penceresinden kendine bakabildiğinde 

Ne güzel değişiyor dünya

Mucizeler gerçekleşiyor, konuşmalar anlamlaşıyor ve senin bu dünyayı gördüğün büyüklüğün, onun gözünde kendine eşdeğer olduğunu öğreniyorsun. 

Paylaşacaklarızı planlayın, sevgimizi bolca paylaşıyorum, duygularımı tüm açıklığı ile paylaşıyorum, her durumda gerçekçi oluyorum, yol gösterici oluyorum ama kendisi başka bir yol buluyorsa kendi yolunda gitmesine izin veriyorum, dolayısıyla kendi kararlarını vermesini güçlendiriyorum, her zaman bir kaç plan yapabilmesini sağlıyorum ki bu planlar çok saçma da olsa destekliyorum, yaratıcılığının bir sınırı olmaması için daha farklı fikirleri nasıl geliştirebilir diye sorular soruyorum. 

İşin en eğlenceli kısmı da bu, çünkü benim yaratıcılığımın da gelişmesini ve körelmemesini sağlıyor. 

Mesleğim gereği yaratıcılık olmazsa olmazım. 

Bir bakıma onunla çalışıyorum evet. Çoğu ebeveyn çocuğunu bir proje gibi geliştiriyor cümlesi ile karşılaşmışsınızdır mutlaka.

Buna söylendiği pencereden değil ama bir başka pencereden katılabilirim. 

Bir tane doğru yok sonuçta.

İsteyen disipline edebilmek için çalışmalar yapıyor olabilir, benim tarzım pek böyle değil. 

Oğlumla geçireceğim her an çok çok değerli.

Değer yaratmaktan bahsetmişken gözlerinin içine bakın. Temiz bir zihin size ne değerler verebiliyor. 

Uzaklaşıyorum biraz uzaktan bakıyorum ve farklı interdisipliner bir çalışma gerçekleştirdiğimi düşünüyorum. 

Felsefe, psikoloji, cebir, antropoloji, sosyoloji, biyoloji hepsini kapsıyor ve bunları doğayla özdeş sunmaya çabalıyorum, bu muhteşem ırk için. 

Soruyorum mesela ben ölürsem ne olur? 

Seni özlerim ama sanırım mezarlığa götürüp seni oraya bırakmam gerekir diyor.

Peki öldüğümde bile seni bu dünyadaki her şeyden daha da çok seveceğimi biliyor musun diyorum.

Tabii ki, benden başka kimseyi fazla sevmezsin ki diyor. 

Ama biliyor sevenleri var ve çook sevdikleri.. 

Yalnız kalmaz tabii ama hayat devam eder. 

Bunu biliyor olması, belki kütlesel olarak mini minnak beyni ama benden büyük aklı kesinlikle eriyor. 

Benim içimi bir nebze rahatlatıyor. 

Ben olmazsam ne olur?

Bir şeyler değişir elbet düşünüyorum

Ama biliyorum. Ayakta durur. 

Bu kadar güçlendi artık.

Ve bu hayat hangimize ayakta durmayı öğretemedi ki..

Sadece anneler değil.
Hayat her canlıya eşit davranır. 

Anne olmak bir ayrıcalık belki ama yol arkadaşı olmak anneliğe zamanın sınırlarını aştıracak anlamlar katıyor. 
Sınırlar çizmeyin yolculuğunuza..
Büyüyünce rahatlarsın nidâlarını dikkate almıyorum ben bugünü yaşamanın sınanamaz güzelliklerini yaşıyorum. 
Hayatımı onunla severek paylaşıyorum ve onun hayatına eşlik etme yolculuğumda topuğum kırılmasın diye tek uğraşım. 
Ben anne olabilirim evet ama kastettiğim tam olarak sadece bir gün anne değilim. 
Ben her gün bir anne, bir arkadaş, bir yoldaşım.. 
Bir güne sığdırılamayacak anne günleri yaşamanın tüm kaynaklarının elimde olduğunu da çok iyi biliyorum. 
Kendime sormayı bıraktım artık iyi anne nasıl olur diye. 
Biliyorum annelik güzel yaşamaya değer her zaman nefes alabilmekle olur. 


Not: Bir çok özel gün gibi bu özel günü de kutlamayı kendim olarak sevmiyorum ancak sevenlerin olabileceğini biliyor ve saygı duyuyorum. Tam da bu yüzden cümlemi buna göre kurguluyorum. 
Kutlamayı seven annelerin anneler günü kutlu olsun..