Acısı Üstünde Kalsın ☹ Ölüm için yazılmış bir yazıdır kendisi...

Nasıl zor birşeydir, son kez vedalaşamadan ayrılmak sevdiklerinden.

Vedalaşsan sanki üzüntün mü hafifleyecek?

Vicdanın sana söyletiyor bu sözleri

Son bir veda diye.

Kendini alıştırmak demek; aslında  alıştırabilseydim bu fikre ya da bir gıdım aklımın ucunda olsaydı, kaybedebileceğim daha mı kolay olurdu alışmak yokluğa? Cevabı Hayır!

Ben de kaybettim hem de  aklımın içinden çıkmamasına rağman kaybetme düşüncesi.

Üstelik giderken öyle hazırladı ki bizi.

Öyle düşünmemek lazım aslında; bilse bile insan kabullenmek istemiyor.

Bilse bile alışamayacağını düşünüyor insan.

Bilse bile ayrılmak istemiyor.

Sonsuza dek yanında kalsa sevdiklerin, sen de sonsuza dek yaşasan ve bu güzel rüya hiç bitmese, bu dayanılması ölesiye zor acılar hiç olmasa.

Keşke…

Dünya bir kanun çıkarmış herkes ona inanmış.

Dillerde hep “dünyanın kanunu bu” diyorlar geçiyorlar.

Herkes yapıyor bunu ama yakınlarını kaybetmiş insanlar çok iyi biliyor ki… Herkesin o “geçecek” dediği acılar geçmiyor. Arada sırada azalıyormuş gibi geliyor. Unuttuğun bile bir anlık dahi olsa oluyor. Ama acılar geçmiyor ve sen o acıyla yaşamaya alışıyorsun. O acıyla yaşarken mutlu olmaya da alışıyorsun.

O dayanılamaz acıya dayanmaya çalışarak, hayatına kaldığın yerden devam etmeye çalışıyorsun.  Kocaman bir boşluk yaşıyorsun, üzülüyorsun tekrar takrar ağlıyorsun, bazen yastıkları yorganları tekmeliyorsun. Yine de yaşıyorsun. Yaşayamayacakmışsın gibi geliyor ama yaşayabiliyorsun. Seninle birlikte hayata devam eden insanlar var. Sana ihtiyacı olan insanlara destek olmaya devam etmelisin. Belki de senin ihtiyaç duyduğun insanlar olacak. Bu senin hayatında büyük bir durak sayılacak, aklının köşesi hep bir nebze bunu düşünecek ve kalbinin bir kenarı mum ışığı kadar hep bunu yakacak. Geçmeyecek ama alışacaksın.

Daha aklına birçok düşünce gelip saplanacak. Beynin duruyormuş gibi olacak ve kulakların uğuldayacak. Dünyadaki sesler sana vızıltı kalacak.  Bakacaksın ama görmeyeceksin, göreceksin ama bakmayacaksın. Bazen kalbin bunca şeyi nasıl sığdırıyor bu bedene şaşıracaksın. Kalbin patlayacakmış gibi olacak ama göreceksin patlamayacak.

Seninle birlikte bu acıyı yaşayanlar da olacak. İster aynı gidenlere üzülün ister farklı sevdiklerinize üzülün.

Bu hayat devam ettiği sürece daha kötüsü ne olabilir ki diye düşüneceksin. Kalbin ve beynin burada takılı kalacak ama hayatın devam edecek. Seni çok sevenlerin olacak. Belki senin çok sevdiğin birileri daha doğacak. Doğum ne güzel şey bir düşünsen. Daha once hayatında olmayan bir varlık geliyor ve seni onu ölesiye çok seviyorsun. Saçını, kaşını, dişlerini, ellerinin biçimini bile hayal etmediğin bir varlık. Tırnağının ucuna zarar gelsin istemiyorsun. Gözünün içine bakıyorsun acaba senden birşey isteyecek mi diye!

Nasıl ihtiyaç duyuyor sana ve aklından hiç çıkaramıyorsun.

Ölümde Doğum gibi birşey dedikleri doğru olabilir mi acaba?

Her yönüyle anlamaya çalıştığında bu cümleyi;

Aslında bu dünyadaki ölümün başka bir dünyadaki doğumu olduğunu mu nitelemek istiyor bu sözü söyleyenler.

Yoksa

Yoktu aslında doğdu ve senin çok sevdiğin biri oldu ve gidecek aslında  evet vardı, güzel zamanlarınız oldu, mutlu oldunuz ve yok oldu’ yu mu anlatmak isterler.

Bazı bazı kafayı yiyecek gibi olabilirsin fazla düşüncelere dalarsan. Kafayı yemekte güzel birşey olabilir tabii. Aslında tam bilmediğim için belki de daha güzel birşeydir de, yorum yapacak kadar bilgi sahibi değilim.

Sen yine de sen ol ki. Güzel gözlerinin güzel ışıltısı hiç kaybolmasın.

Sana ihtiyacı olan insanlar için ayakta durmalısın.

Normal olanı bu olmalı.

Ya da delir istersen, bu hayat senin!

Mutluluk için delirebilirsin.

23.Haziran.2015 Salı günü yazıldı bu yazı!