Sabah kalkıyoruz ayaklarımız geri geri gidiyor.
Sabah kalkıyoruz dediğim benim kalkış saatimi 05:30 olarak düşünürsek, sizin sabah kalkış olarak düşündüğünüz saatin neresinde bilemiyorum tabi.
Bekliyoruz bekliyoruz ve o güzel günler hiç gelmiyor.
Her gün bir kötü haber geliyor Türkiye'den ve Dünya'dan
Gittikçe insanlar içlerindeki insanlığı kaybediyor ve mutsuzlaşıyor halklar.
Birlik olma çabası sadece dillerde kalmış ki adam çarşıya pazara çıkmaya korkuyor nerede beraberlik.
Yine şehit haberleri varken, başka bir yerde bir devletin büyük elçisi canlı kameralar önünde vurularak öldürülüyor, başka bir ülke de aynı esna da bir kamyon ile kendi dininin bayramını kutlamakta olan insanları eziyor, bu kamyonun şöförü aynı dine mensup olması akıllara başka soruları getiriyor...
Güzel ülkemin güzel insanları akıllarında deli sorular ile dolam dolam dolanıyor.
Yine başka bir yerlerde insanlar, kadınlar, çocuklar katlediliyor.
Kimse bir şey yapmıyor, yapamıyor, yapmaya çalışmıyor ya da çalışmaya başlamıyor...
Ömürler böyle böyle akıp gidiyor.
Gelecek nesillere güzel bir gelecek bırakmak bir anne olarak benimde büyük arzumdur ki, elden bir şey gelmiyor... Elden gelse, kafa çalışmıyor, kafa çalışsa ayaklar gitmiyor...
Bir biri ardına gelen hep bir vazgeçiş bahaneleri işte...
Yaşlanmak güzel değil ama yaşamak güzel.
Ne yapacağını kimse bilmiyor, kimse geleceğe dair planlar yapmıyor ve tüm ülke mutsuz.
İnternetler engelleniyor, en ufak bir haberi yayınlamak yasaklanıyor.
Görseller videolar siliniyor.
O taraftan da geçip giden elektronik bir ömür sürüyor.
Yaşlanmak güzel değil ama yaşamak çok güzel dedim ya.
Yaşamak hevesi de insanın içinden eksiliyor, eskisi gibi olmayan milyon tane yaşam hatıraları, milyon tane gülücükler, milyon tane sözler, milyon tane arkadaşlıklar, dostluklar...
Yok sa yaşlanmak mı güzel demeliyim.
Güzel günleri yaşayarak yaşlanmak güzel de gelecek günlerin geçmiş günlerden daha güzel olmasını umarak yaşlanmak da güzel mi?
Duygu Küçer duygununblogu
