Senden beri sana yazmadım..
Gökte uçan bir martının kanadındaki en renksiz gri tüyü kadar hafif hayatım..
Uzaklar yakın, hayaller gerçek artık.
Yükselen sesin ritmini ve temposunu derinlemesine ayırt edebiliyorum
Ve okuduğum bir kitabın sayfalarını satır satır çiziyorum.
Martılara sorsam şimdi ben
Kitap okumak ister misiniz diye
Ya da müzik dinlemek
Kitap okumayı seçen kaç martı olurdu ki
Acaba martı kitabın sayfasını çevirirken zorlanacağı için mi okumaz kitabı
Martının eli var da, hangi parmağı yoktur ki?
Baş parmağı kesin vardır, dengesini sağlar
İşaret parmağı, okuduğu satırların altından paralel ilerleyen bir işaret parmağa ihtiyacı var mı?
Orta parmağı var mı? Peki bu parmak, diğerlerinden hep uzun mudur martılarda da?
Yüzük parmağa da gerek yok bence, hem yüzük takıp ne yapacak ki martı?
İstediği gibi uçuyor zaten..
Ya küçük parmak, "hani bana hani bana" diyen..
Ben anlatırım sana martının en renksiz gri tüyü kadar hafif hayatın ağırlıksız birimlerini
Ağırlaşınca dengelerini..
Güzelleşince pırıltılarını..
Uçunca kanatlarını..
Öngöremezsen eğer, martılar gibi uçamayacağını..
Uçmak için kanatlarını açmayı..
Anlatırım anlatmasına da.
Martılar dinlemeyi bilir mi?
0 yorum:
Yorum Gönder