Kitabı ilk olarak sipariş verdiğimde ne 5 ayrı yazarın kitabı yazdığından ne de konusundan haberim vardı.
Sadece ve sadece Elif Şafak kitaplarından eksiklerimi tamamlamak için almıştım.
Kİtap siparişim geldiğinde 5 ayrı yazarın yazmış olduğu ve böyle bir projeden haberdar oldum.
Hiç bozulmadım değil sadece Elif Şafak Romanı beklerken böyle olması, düşündürdü beni...
Tıpkı birşeyi yapmamak için uğraşırsın ve basiretin bağlanır yine de bir şekilde onu yapmış olursun ve sonunun iyi olmayacağını çokta iyi biliyorsundur ya öyle bir durumda hissediyordum kendimi.
Çok az bir merakla kitabı okumaya başladım.
Murathan Mungan üslubuna o kadar hakim olmayan bir okuyucu olarak, kitabın asıl kahramanı Zehra üzerinde dönen hikayenin başlaması, etrafında neredeyse onlarca kişi varmış ve herkesin ayrı ayrı hikayelerini sanki 3 satırda özetleme sözü vermiş gibi Murathan Mungan çok tıkıştırma ve sanki romanın en iyi yazarı ve hikayelerin gidişatını ben belirleyeceğim hissiyatı, romana ilk yazan yazar olmasının verdiği o basit duygularla karşı karşıya kaldığımı düşünüyorum.
Altı üstü 53 sayfa yazmış olduğu hikaye başladığı noktadan çok uzaklaşmış sayılmasa da içerisinde bir ton bilgi ve Zehra'nın anıları sıkıştırılmış hissiyatı ile bir önceki yaşadığı olayı ya da karşısında kaldığı kişi ile diyaloğunu hatırlamak zorunda hissettim kendimi.
Sandım ki Murathan Mungan'ın yazdığı 53 sayfada kitabın tamamının bir özeti olacak ve diğer yazarlar Murathan Mungan'ın anlattığı hikaye döngüsünden bir yerleri ele alarak tekrar geriye dönüp açıklayıcı bir anlatım yapacaklarını sandım!
Bu kadar sahiplenici ve hızlı gitmesi beni rahatsız etmedi değil. Uzun uzadıya yazdığım bu bölümün aslında o kadar çabuk geçmesini diledim ki...
Murathan mungan hep böyle midir diye sormadan kendimi alamadım ve,
Faruk Ulay bölümüne başlamak için kendimi oldukça zorladım.
Faruk Ulay' başladığımda daha dingin bir olay daha sahip çıkılır, yşanılır ve akışı zorlu olmayan bir roman ile karşı karşıya kaldım. Roman birden hızlıca frene asılmış gibi yavaşlamıştı artık.
Sayısal değerlerin çokluğu beni rahatsız etti desem abartmış olmam. Her bahsedilen arabanın kaç km yaptığı motor gücü, beygiri ve yakıt hesaplamaları gibi sayısal değerler okuyucuyu ne kadar ilgilendirir diye düşündüm. ( -ki arabalardan anlayan ve arabaları hayatımın çoğu kısmında bilen bir okuyucu olarak bilgilerin gerekliliğini sorgulamadım desem yalan olur!)
Roman Zehra, Ananesi ve yeni karakter Fırat arasında geçiyor olmasını son derce uygun buldum. Bir önceki bölümü okurken Faruk Ulay'da benimle aynı hislere kapılmış olacak ki böylesi koşturmaca bir hikaye içerisine girmemiş diye düşündüm. Sade ve birgün olarak zamanlamış romanın devamını ve kişilere çok fazla takılmadan güzelce ilerletmiş kendisine ayrılan yazısını...
Bu iki yazarımızı okuduktan sonra kitapta anlamadığım bir nokta var anlaşmışlar gibi her biri olduğu gibi değil bir bilinmeyen ile bırakıyor romanın devamını bir sonraki yazar tamamlaması için bir kapı açılıyor, bu tutum hep bir ağızdan alınan bir karar mı onu merak etmekle birlikte. Eleştiri yazısı yazdığımı düğünerekten doğru bulmadım. Bir sonra yazacak olan yazarın iç dünyasına belki bambaşka bir kapı aralanacak. Sana ayırılan bölümü bitirme sırasında, böyle bir durumla karşı karşıya kalmak hikayelerin bir nebze kopukluğuna sebep olmuş gibi hissettim. Hem sıradaki yazar hikayeye devam edemeyip hem önceki yazarları okurken kafasında oluşturduğu, kendi yazısını yazacağı bölüme ulaşabilmek için çabaları hisseder oldum.
Ya bir toparlama çabası, ya bir yazma çabası ya da bir üretme çabası...
Merakla Elif Şafak bölümüne gelmek istedim.
(Utanarak söylesem de!) Ne de olsa en başında kitabı şipariş verirken ben sadece Elif Şafak olduğunu düşünerek ve kitabın yazılış amacını Beş yazarı ve beşinin bir romanı peşpeşe yazacağını bilmeyerek aldım.
Evet Elif Şafak bölümüne geldim.
Ancak bu yorumu yapmayacağım ve geri kalanını da yorumlamayacağım...
Bence kitabı alın okuyun...
;)
0 yorum:
Yorum Gönder