BEN SENDEN ÖNCE

Ben 
senden önce ölmek isterim. 
Gidenin arkasından gelen 
gideni bulacak mi zannediyorsun? 
Ben zannetmiyorum bunu. 
İyisi mi,
        beni yaktırırsın, 
        odanda ocağın 
        üstüne korsun 
                içinde bir kavanozun. 
Kavanoz camdan olsun, 
        şeffaf, 
                beyaz camdan olsun 
                        ki içinde beni görebilesin 
Fedakârlığımı anlıyorsun : 
vazgeçtim toprak olmaktan, 
vazgeçtim çiçek olmaktan 
        senin yanında kalabilmek için. 
        Ve toz oluyorum 
        yaşıyorum yanında senin. 
        Sonra, sende ölünce 
        kavanozuma gelirsin. 
        Ve orada beraber yaşarız 
        külümün içinde külün 
        ta ki bir savruk gelin 
        yahut vefasız bir torun 
        bizi ordan atana kadar... 
        Ama 
        biz 
        o zamana kadar 
        o kadar karışacağız ki birbirimize, 
        atıldığımız çöplükte bile 
        zerrelerimiz 
        yan yana düşecek. 
        Toprağa beraber dalacağız. 
        Ve bir gün yabani bir çiçek 
        bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse 
        sapında muhakkak iki çiçek açacak : 
        biri 
                sen 
        biri de 
                ben. 
Ben 
daha olumlu düşünüyorum
Ben daha bir çocuk doğuracağım 
Hayat taşıyor içimden. 
Kaynıyor kanım. 
Yaşayacağım, ama çok, pek çok, 
                ama sen de beraber. 
Ama ölüm de korkutmuyor beni. 
Yalnız pek sevimsiz buluyorum 
        bizim cenaze şeklini. 
        Ben ölünceye kadar da 
        Bu düzelir herhalde. 
        Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde? 
        İçimden bir şey : 
        belki diyor.